دانشمندان موسسه تحقیقات ساوت وست در کلورادو کشف کردند که یک ماه بسیار بزرگ در 5/4 میلیارد سال قبل به سیاره زحل نزدیک شده و اول نیروهای جزر و مد سیاره، لایه خارجی یخی این ماه را پاره کردند، سپس هسته سنگی ماه در ادامه برخورد با منهدم شد.
به گفته این سیاره شناسان به سرپرستی "رابین کانوپ" که نتایج تحقیقات خود را در مجله علمی نیچر منتشر کرده‌اند، ابعاد این ماه با ابعاد تیتان، بزرگ‌ترین قمر زحل قابل قیاس بوده و قطر آن به بیش از 5 هزار کیلومتر می‌رسیده است.
بنابراین یخ‌هایی که امروز حدود 95 درصد از حلقه‌های زحل را می‌سازند یخ‌هایی هستند که از شکافته شدن لایه یخی این ماه بزرگ به دست آمده و در همان زمان با ذرات گرد و غبار و خرده شهاب سنگ‌های کوچک مخلوط شده‌اند.
به گزارش خبرگزاری مهر، در ابتدا حلقه‌های زحل کاملا از یخ تشکیل شده بودند که یک بدشکلی واقعی در منظومه شمسی به شمار می‌رفته است. در حقیقت در این منظومه، بیشتر اجرام آسمانی ترکیبی از سنگ و یخ هستند. این محققان برای تائید این فرضیه خود از کاوشگر کاسینی استفاده می‌کنند.
این کاوشگر که حاصل همکاری آژانس‌های فضایی اروپا و آمریکا است در ماموریت جدید خود جرم فعلی حلقه‌ها را اندازه‌گیری خواهد کرد و سپس به صورت غیرمستقیم میزان ناخالصی حلقه‌ها را محاسبه کرده و به این ترتیب به سن این حلقه‌ها خواهد رسید.
